Een persoonlijke verhaal over diepe heling

Over hoe yin yoga me leerde voelen

”Steeds meer leer ik dat verzetten tegen wat ik voel me meer lijden geeft dan werkelijk voelen wat ik voel”.

Dit besefte ik me vandaag, terwijl ik alleen over een verlaten strand wandelde. Komende uit een gezin waar niet over gevoel werd gesproken, liever zelfs schouders eronder en weer door gaan, heb ik veel moeten leren hierin. Door twee dingen die ik meemaakte in mijn adolescentie en die te overweldigend voor me waren op dat moment sloeg ik al mijn emoties op. Met een overlevingsmechanisme van vermijden en verzetten tegen diepe emoties lukte het me prima zo mijn leven te leiden. Ook door veel te praten en vooral niet stil te zijn met mezelf kon ik mezelf aardig op de been houden. Alles ging goed met mij, hoorde ik mezelf vaak zeggen. Al begon ik ergens op een dag wel te beseffen dat er iets niet goed ging. Dat oude emoties om aandacht begonnen te vragen, dat mijn lichaam me signalen gaf dat ik er iets mee moest. Omdat dit te groot voor me was op dat moment en ik niet wist hoe je emoties uitte en vooral ook het niet durfde aan te gaan bleef ik het uit de weg gaan.

Totdat er een auto ongeluk was, zo heftig, dat ik nog steeds dankbaar ben dat ik er nog ben. Dit is het begin geweest, een niet door mezelf gekozen start, maar een weg terug was er niet, om dingen anders te gaan doen. Yoga kwam in mijn leven en zonder dat ik snapte wat ik deed begon ik allerlei houdingen te doen. Kocht ik een boekje over hatha yoga en deed ik iedere dag thuis yoga. Na een half jaar ging ik lessen volgen en ik wist dat yoga mijn weg was. Om te groeien als mens. Om te leren voelen en contact te maken met mijn lichaam en met mezelf. Mijn pure zelf.

Na een jaar revalideren was ik gelukkig zo goed als hersteld, pakte mijn leven op en had ik wel iets geleerd om emoties voelen en uiten. Cranio Sacraal Therapie had me laten zien dat er wel wat dingen uit het verleden om aandacht vroegen, maar een overlevingsmechanisme is hardnekkig en heeft ook als functie je te beschermen, dus er ging nog wel een paar jaar overheen voordat ik werkelijk een andere weg koos. Al voelde ik al dat er een shift gaande was die me goed deed, die me nieuwsgierig maakte en die me liet ervaren dat dingen ook anders konden.

Een vrij simpele val van mijn paard bracht uiteindelijk alles in beweging. Door de val was er een deurtje open gegaan met alle oude emoties erachter. De deur dicht doen ging niet meer. Ik moest er iets mee.

Dit keer wel een bewuste keuze om het anders te gaan doen. Omdat het verlangen naar puurheid en dichter bij mezelf willen leven groter was. Omdat ik van binnen me realiseerde dat het tijd was trauma’s aan te pakken. Omdat ik die shit uit mijn lijf en hart wilde hebben. Omdat ik me nu wel sterk genoeg voelde het aan te gaan. En omdat mijn systeem zelf al bezig was te uiten. Ik vergeet nooit de dag dat ik begon te huilen, zulke diepe tranen, dat ik dacht dat het nooit meer zou stoppen. Ik belde een vriendin op die veilig voelde om dit mee te delen en ik weet nog dat ze de simpele woorden zei; huil maar, laat het maar komen. Voel het maar en vertrouw erop dat het ook weer zal stoppen.

Ik vergeet ook nooit meer dat iemand die veel voor me betekent, me in die tijd vastpakte en me liet huilen in haar armen. Iets wat ik nooit heb gedaan bij mijn eigen moeder. En waarvan ik later leerde dat ik dit zo gemist heb in tijden dat ik dat nodig had. En nog steeds ontroert het me als ik dit schrijf. En ook leerde ik dat ik op dit soort momenten mezelf vast mag houden, in gedachten.

Het werd een lange weg om werkelijk te mogen voelen. Om toe te staan wat is. Om mensen werkelijk te omhelzen, me open te stellen, kwetsbaarheid toe te staan en dit zelf te ervaren als tweede natuur. Met veel moed ben ik op weg gegaan hierin te veranderen, te groeien en het was het me allemaal waard. Zeg ik nu hoor, want man, wat was het zwaar, loodzwaar soms. Maar hierdoor ben ik nu wie ik ben en voel ik me puur en verbonden met mezelf. En daarmee met anderen en kan ik het leven voller leven en ervaren. Geluk voelen in iedere vezel van mijn lijf en ook emoties als verdriet en boosheid toestaan.

Ik besef me de laatste tijd dat alles wat ik zelf meemaakte en ervaarde ik meegeef in mijn lessen. In mijn ontmoetingen met mijn leerlingen. Jullie zien in persoonlijke processen en jullie hierin bijstaan. Jullie leren kwetsbaar te mogen zijn, te voelen, te zijn in wat is, hoe naar, verdrietig soms ook.
Nu troost ik vele tranen, houd ik leerlingen soms minutenlang vast, vanuit een diepe verbinding die ik voel vanuit mijn hart. Huil ik mee als dat zo voelt en durf ik me vol overgave kwetsbaar op te stellen in een les waarbij er soms grote groepen mensen tegenover me zitten. Nu voelt dit alles voor mij als normaal, als wie ik ben. En velen van jullie kennen me ook op deze manier. Het was ooit totaal anders, al is dat ook voor mij niet meer voor te stellen nu.

Ik deel dit met jullie omdat het tijd is dieper te gaan. Dieper te delen. Samen in verbondenheid mogen voelen, mogen zijn. Ik besefte me dit toen ik laatst bij Indoor Action Arnhem een workshop gaf en ik mezelf hoorde vertellen (bedenk zittende op een podium met een groep van 30 leerlingen voor me) dat yin yoga me zo ongelooflijk veel heeft bijdragen in het verwerken van mijn trauma’s. Zonder voorbereiding vertelde ik dit ineens en voor de mensen die erbij waren was dit waarschijnlijk een gewoon klein zinnetje in het hele verhaal. Maar voor mij was dit enorm groot! En schrok ik zelfs even van mijn woorden toen ik ze uitsprak. Maar de kracht die ze me gaven was duizendmaal groter. En ik realiseerde me dat het tijd is hier meer over te delen en mee te gaan doen in mijn aanbod. Omdat ik zo geloof en vooral ook zelf ervaren heb hoeveel yin yoga bijdraag aan diepe heling.

Ik deel dit ook met jullie om degene die nu midden in dit soort diepe en helende processen zitten moed te geven en te laten weten dat ook als het nu niet zo voelt dat verandering onderweg is.

Weet dat je niet alleen bent hierin! Ik ben er voor je! Ik hoor en zie je en geef je graag live positieve ervaringen in het voelen van kwetsbaarheid tijdens mijn workshops en retreats. Ook wens ik dat mijn online yin yogalessen je hierin mogen bijstaan op je pad. Juist thuis, in je eigen veilige omgeving is het zo helend om op je eigen tempo te verkennen en te leren voelen wat nog aandacht behoeft.